32
0
Dhurrie ręcznie tkane - pochodzenie
Dhurrie (a także: dhurri, durrie, durry czy dari) to określenie używane w Indiach i Pakistanie dla ręcznie płasko tkanych dywanów i chodników. Dhurrie są tworzone z różnego rodzaju materiałów: wełny, bawełny, juty i jedwabiu, a także z mieszanek tych włókien. Wzory dhurrie są różnorodne, w zależności od miejsca pochodzenia. Często spotykane są dywany etno tkane na płasko w wielokolorowe pasy lub geometryczne wzory. Dhurrie powstają na poziomych krosnach i są tkane przez jednego lub dwójkę tkaczy. Maksymalna szerokość dhurrie to 24 cale.
Jak rozróżnić dhurrie i kilim?
Często pojawiają się wątpliwości, jak rozróżnić dhurrie i kilim, co rzeczywiście nie jest proste, szczególnie w przypadku tkanin współczesnych. Dawniej dhurrie były cieńsze niż kilimy ze względu na fakt ich innych użytkowych zastosowań. Przede wszystkim powstawały one też w różnych rejonach świata: kilimy na Bliskim Wschodzie, a dhurrie w Azji Centralnej i Indiach. Mogły być z łatwością składane i przenoszone, co szczególnie było istotne w przypadku plemion koczowniczych. Używane były jako płachty do owijania różnych rzeczy, nakrycia stołów, łóżek czy podłóg. Obecnie w zasadzie różnice pomiędzy dhurrie i kilimami zanikły, czasem te nazwy stosowane są wymiennie. Tkane są też z tych samych rodzajów włókien, a ich grubość czy wzornictwo i kolory także nie są już bezpośrednio związane z lokalnymi symbolami i stylistyką. Przepływy trendów i wzajemne oddziaływanie kultur szczególnie nasiliły się w dobie technologii informatycznej.
Symbol drzewa życia na dhurrie
Rzemiosło tkackie w wielu rejonach świata całkowicie zaniknęło, na przykład w Europie czy Stanach Zjednoczonych. Tradycyjne wzory dhurrie ręcznie tworzonych przez rdzenne plemiona indiańskie są jednak nadal żywe dzięki tworzeniu tych płasko tkanych dywanów w krajach Centralnej i Południowej Azji, w oparciu o stare wzory. Częstym motywem dekoracyjnym dhurrie jest tzw. drzewo życia, symbol obecny w wielu kulturach i religiach. Jest to uniwersalne odniesienie do życia, odradzania się i długowieczności, prezentuje też przepływ energii i materii w otaczającym nas świecie. Drzewo życia przedstawiane jest nieraz w rajskim ogrodzie, z mnóstwem ptaków i zwierząt, symbolizując miłość, obfitość i opiekuńczość.
Sumaki ręcznie tkane
Nazwa sumak wywodzi się od osady Shemaka w Kaukazie, gdzie ta technika tkacka była szeroko stosowana. Technika tkania sumaków rozpowszechniona została około XVII wieku przez plemię Shahsavan, wywodzące się z Centralnej Azji, z terenów obecnego Azerbejdżanu oraz Północno-zachodniego Iranu. Rozprzestrzeniła się stamtąd na Kaukaz oraz do Turcji. Sumak to tkanina dekoracyjna wytwarzana na zasadzie tkania płaskiego, mięsista, mocna i wyjątkowo trwała. Może ona być dość cienka, ze względu na grubość użytej przędzy, często jedwabnej. W odróżnieniu od kilimu, sumak nie jest dwustronny.
Z czego tkane są sumaki i jakimi wzorami są zdobione?
Antyczne sumaki są zazwyczaj tkane z bardzo cienkich nici i przedstawiają zgeometryzowane postaci ptaków i zwierząt, a także starożytne plemienne symbole. Pojawiały się na nich także obrazy perskich ogrodów, otoczone bogato zdobioną detalami bordiurą. Obecnie stosowane są jako tkaniny dekoracyjne, także we współczesnych wnętrzach, ze względu na ich zgeometryzowane, syntetyczne wzory i doskonale wyważoną gamę kolorystyczną oraz doskonałą jakość materiału. Świetnie ożywiają nowoczesne wnętrza i dodają miękkości minimalistycznemu wystrojowi.
Jak można wykorzystać sumaki w aranżacji wnętrz?
Sumaki doskonale nadają się jako tkanina zdobiąca podłogi, ale stosowane są także do wyrobu toreb, okrycia siodeł, narzut na łóżka i sofy oraz innych przydatnych przedmiotów domowego użytku. Bardzo dobrze sprawdzają się także jako tkanina tapicerska w luksusowych meblach. Są to tkaniny rzadko występujące, szczególnie w przypadku tkania ręcznego, a co za tym idzie - kosztowne. Można spotkać poduszki kilimowe wykonane z ręcznie tkanego sumaku, są one zazwyczaj kilkakrotnie droższe od wełnianych i bawełnianych.
